febrero 2021

Medalla de Plata World Photographic Cup Marcos Rodríguez

Medalla de Plata, mundial de fotografía

PATRICIA BLANCO


El 3 de marzo del 2014, el mar batía con fuerza contra el paseo marítimo de Arou, en Camariñas. Un espectáculo que en la Costa da Morte tiene carácter identitario y, en ocasiones, trágico. Aquella imagen la captó el fotógrafo carballés Marcos Rodríguez. La fotografía fue publicada al día siguiente por La Voz de Galicia, periódico del que Rodríguez es colaborador. Ilustraba la página 10, informando así del temporal que azotaba toda la comunidad.

Estos fueron los comienzos de esta fotografía, la manera en la que se gestó. Ahora, Marcos Rodríguez es uno de los cuatro fotógrafos españoles que, con esta imagen -la que acompaña esta página-, aspira a ganar la World Photographic Cup (WPC). Esto es, la Copa del Mundo de Fotografía. No llegó hasta ahí de repente. La criba, de hecho, no ha sido poca. Primero, hubo un certamen en Valladolid, en el mes de octubre, donde el jurado de la Federación Española de Profesionales de la Fotografía y de la Imagen (Fepfi) calificó trabajos. Cuatro fotografías de Marcos fueron meritadas, y, además, otras tres entraron en la colección de honor de aquella convocatoria.

De esa selección de honor, un total de 18 imágenes (una de ellas esta de Marcos) pasaron a formar parte de la candidatura de la Fepfi para la World Photographic Cup, que tiene establecidas seis categorías. A mayores de la de reportaje gráfico, que es en la que se incluye el trabajo de Rodríguez, hay otras: retrato, paisaje, ilustración-arte digital, bodas y publicidad. De todo el mundo llegaron a la Copa del Mundo de Fotografía 26 preselecciones de otros tantos países, con sus correspondientes propuestas (cada país participa con 3 fotografías por categoría). Y la World Cup anunció el lunes, en la ceremonia de premios Imaging USA 2015 (Nashville, Tennessee), los finalistas. Entre ellos, cuatro españoles, y entre esos cuatro españoles, Marcos Rodríguez. Los medallistas se anunciarán a finales de este mes y, los ganadores, en abril, en Montpellier (Francia). Rodríguez asegura que la selección por parte de la Copa del Mundo de Fotografía ya es un gran reconocimiento para él y señala, además, que en los demás trabajos españoles vio muchísimo nivel. Queda por ver ahora cuánta fuerza tiene el mar de la Costa da Morte.
ver noticia

PATRICIA BLANCO

El fotógrafo carballés  Marcos Rodríguez, colaborador de La Voz de Galicia, ha cumplido más que un sueño porque, dice, nunca había soñado tan alto. Con su imagen de una ola impactando en el muelle de Arou (Camariñas) durante un temporal de marzo del año pasado, publicada en este periódico, ha logrado la medalla de plata de la Copa del Mundo de Fotografía, la World Photographic Cup. Se sabía que era uno de los medallistas, pero él siempre incidía en que iba a buscar la de bronce.Llegar hasta ella ya era todo un mérito. No obstante, se viene a casa con más todavía: la de plata. Así lo ha conocido en la ceremonia en la que se dilucidaban los ganadores, celebrada en Montpellier (Francia). Rodríguez dice sentirse «contento e orgulloso», y más por representar a su tierra: «É o que mamo e vexo todos os días, o que quero. Que se vexa no mundo por unha imaxe miña, e ademais sendo tan representativa coma un temporal, é un orgullo. Nunca aspirei tan alto nin soñei isto». La criba para llegar a ser candidato a la medalla de una copa mundial (se la llevó EE.UU, país que reunió más medallas y finalistas) ha sido muy intensa, de ahí que todavía valore más haber alcanzado la plata con esta fotografía.

ver noticia

Medalla de Plata World Photographic Cup Marcos Rodríguez

Aquí podéis ver la repercusión de la noticia en los diferentes medios gallegos

La Voz de Galicia   Faro de Vigo     Correo Gallego     Radio Galega

Asunción, María e José. Xente anónima con nome propio

Asunción, María e Xosé, xente anónima con nome propio

 

Agora cabelos negros, Máis tarde cabelos brancos; Agora dentes de prata; Mañá chavellas quebradas; Hoxe fazulas de rosas Mañá de coiro enrugado Marcos Rodríguez leva nove anos retratando os cabelos brancos, as chavellas quebradas e o coiro enrugado de mulleres e homes como Asunción, María e José, como os nosos avós e avoas. Nove anos captando miradas únicas, sorrisos enternecedores, mans castigadas polo traballo duro e frontes cheas de experiencias vividas. Grazas a Marcos podemos coñecer a Palmira, testemuña de excepción das explosións do Cason dende a súa casa de Castromiñán, ou a María e José, unha parella de Santa Mariña, en Camariñas, desgraciadamente xa falecidos, que protagonizaron no ano 2010 a foto gañadora do Premio Xosé Manuel Eirís. Pero eu debo recoñecer que lle estou inmensamente agradecida a Marcos por incluír a Asunción Antelo. A Rexubeira de Bergantiños, que a piques de cumprir 96 anos sigue soñando con ter un gran museo no que poder expoñer as súas esculturas de madeira, barro e pedra, é unha persoa moi moi especial para min. Esas mans que ilustran o cartel, esa mirada no fondo da cociña ennegrecida polo fume e o sorriso co que saúda dende a ventá son Asunción. Así foi e así é ela: traballadora e creativa, de ideas firmes e mirada penetrante, acolledora sempre con quen a visita. E estou segura de que igual que soubo captar a esencia da personalidade de Asunción, Marcos capturou coa súa cámara o espírito dos outros protagonistas desta preciosa exposición. Algo así só pode conseguilo unha persoa que entende a fotografía non só como unha profesión, senón como unha forma de vida. Para Marcos Rodríguez é así. No camiño entre Carballo, onde se criou, e Cee, onde está afincado, Marcos ten atopado moitos motivos de inspiración, moitos momentos irrepetibles para amosar ao futuro e para a eternidade, como el di. A fotografía artística non é, nin moito menos, o groso do seu traballo. Foi xefe de fotografía no semanario O Acontecer, traballou para El Ideal Gallego, Diario de Bergantiños, DxT Campeón e colaborou con Que pasa na costa e La Voz de Galicia, onde está dende o ano 2011. Aí foi onde nos coñecemos máis, porque aínda que os dous somos carballeses, pertencemos a xeracións diferentes e non tropezáramos ata que dalgún xeito nos uniu o traballo. Xa me gustaría a min ter un currículum como o seu. Premio o Concurso Internacional Vagamundos na categoría de paisaxe, premio á mellor fotografía sobre violencia de xénero en Camariñas, no certame fotográfico Xosé Manuel Eirís, mencións da federación de fotógrafos españois… en fin. O ano pasado chegoulle un dos seus maiores recoñecementos coa medalla de prata na categoría de reportaxe da World Photographic Cup e este ano está que se sae: -Representante do equipo español nas categorías de paisaxe e reportaxe na Copa do Mundo de Fotografía. -Nominado aos “Quijotes 2015” Premio Nacional de Fotografía na categoría de “retrato” con 2 obras -Nominado aos XII Premi Comunitat Valenciana de Fotogafía Professional con 4 obras -Finalista nos European Photographer of the Year Awards nas categorías de Reportaxe Gráfica e Paisaxe. -Finalista nos “Premios Andalucía de la Imagen” nas categorías “Libre creación” e “Retrato Infantil”. Sáese ou non? Hoxe preséntanos Asunción, Xosé e María. Unha exposición na que cada foto conta unha historia vital, permítenos viaxar no tempo, sentir o calor da lareira, o peso das zocas nas lameiras, o suor tras unha dura xornada de traballo na leira… Cada foto conta a historia de cada un e cada unha de nós, dos nosos maiores, espellos nos que debemos mirarnos cada día para aprender do pasado para poder encarar o futuro. Grazas, Marcos, por pensar en min para a presentación. Boa tarde, benvidas e benvidos. Gozade da exposición.

Cristina Abeleira

 

noticias relacionadas:
La Voz     Que pasa na costa

Viuvas dos vivos

Viudas de los vivos

Galicia tiene un pasado emigrante innegable, de ahí quizás la famosa frase, “hay un gallego en la luna” Mi familia por supuesto que no es una excepción , así que, durante años estuve pensando en un hace un proyecto fotográfico que plasmase todo eso, pero desde el punto de vista de la gente que se quedaba aquí, gente que sufría en silencio, gente atormentada sin saber muchas veces ni tan siquiera, si habrían podido llegar a puerto o no. La idea originalmente me viene del grupo mexicano Maná que con “El muelle de San Blas” escenificó a la perfección lo que pasaba con esas mujeres que se quedan esperando en la orilla. Y por supuestísimo, a nuestra querida Rosalía de Castro, que con su “As viúdas dos vivos e as viúdas dos mortos.” plasmó a la perfección un sentimiento. Vaya desde aquí mi humilde homenaje a todas ellas, que sufrieron en silencio como nadie y supieron llevar adelante sus familias y sus vidas, cosa bastante difícil para una mujer de hace uno o dos siglos. Gracias a Gus como siempre por su ayuda en los preparativos y todo lo demás durante la sesión, y gracias infinitas a Adhara por su talentazo y por ponerse en mis manos para recrear algo tan exigente a nivel emocional, y que por si fuese poco le pone voz con su música en Adhara&Rytman a todo esto. Graciñas de corazón.

Rebordechán

O tempo da aldea

 

A parroquia de Rebordechán localízase ao norte do concello de Crecente, na comarca da Paradanta, no leste de Pontevedra. Encrávase ao pé do río Miño, o que fai que teña un desnivel medio forte, variando a altitude entre unha cota mínima de 200 metros á altura do lugar de Parada e unha cota máxima de 600 metros en Tixosa. Ten unha extensión de 5,6 km2. Linda ao norte coas parroquias de Filgueira e Ameixeira; ao sur coas parroquias do Freixo e Angudes; ao leste, co río Miño e o concello de Cortegada; e, ao Oeste, coa parroquia do Couto, do concello da Cañiza.

Parte do concello de Crecente (unha franxa ao longo da beira do río Miño) está incluída no LIC Baixo Miño, zona declarada de importancia comunitaria mediante o Decreto 72/2004, do 2 de abril (DOG nº 69, do 12 de abril do 2004).

O concello de Crecente está declarado como zona de alto risco de incendio (ZAR) pola Consellaría do Medio Rural. No período 2001- 2006, téñense producido lumes forestais todos os anos, acadando o máximo no ano 2006, con máis de 1.100 hectáreas queimadas.

Caracterízase por ser unha parroquia rural, con elevada caída poboacional e pouco índice de actividade económica. O despoboamento, ao igual que acontece noutras zonas de Galicia, é o responsable directo de que, moitas áreas rurais coma esta, sufran con virulencia as consecuencias perniciosas de incendios forestais, falta de servizos, baixas  perspectivas na calidade de vida, etc.

A Comunidade de Montes Veciñais en Man Común é consciente dos problemas que afectan, na actualidade, á súa zona vital, á súa parroquia e, polo tanto, tentan tomar cartas no asunto para revitalizar na medida do posible a área da que son naturais. É o compromiso coa súa parroquia, co seu hábitat, quen os leva a tomar moi seriamente a acometida de actividades que contribúan a un desenvolvemento económico e social no rural.

As aldeas do século XXI teñen pouco que ver cos recordos, coa historia e historias que gardan a memoria dos nosos pais e avós. O Tempo da Aldea Sociedade Cooperativa Galega nace co obxectivo de poñer en valor e explotar os recursos da parroquia para crear postos de traballo e diminuír o risco de incendios, para darlle nova vida á aldea. 

Rebordechán (Crecente) é unha parroquia duns 50 veciños, Unha aldea de tantas, desas que hai espalladas por Galicia con demasiados funerais e ningún nacemento. Para evitar o último dos enterros, o da aldea en si mesma, había que dar pasos importantes que requerían do compromiso coa terra dun grupo de veciños ou persoas cun vínculo estreito coa parroquia. A proba dese compromiso está na recuperación de festas tradicionais como o Entroido, o Magosto ou ir cantar os Reis, e na creación doutras novas como a Romaría do Castriño, a Noite da Moura ou a Festa dos Cativos. Está na loita pola mellora de accesos e infraestruturas.

No ano 2007 a Comunidade de Montes promoveu un proxecto de recuperación integral da parroquia baseado no aproveitamento dos recursos propios. Moito traballo despois, o 26 de xuño de 2014, o Concello de Crecente, previo informe favorable da Xunta, aprobou darlle licenza de obra para a construción dun establo para cabras, a instalación dun invernadoiro para horta ecolóxica e a dun campamento con tenda e restaurante incluído.

 

Os 79 socios estamos hoxe máis convencidos que nunca de poder adaptar os vellos recursos ás novas demandas, de poder demostrar non só que a aldea está viva, senón que lle queda moita vida por diante.

info aquí

danza de espadas fotografía por Marcos Rodríguez

Danza de Espadas

Danza de Espadas (Villastose – Muxía)

La Voz de Galicia

La localidad de Vilastose, en Muxía, ha recuperado hace unos pocos años una de sus más bonitas tradiciones, la danza de espadas, que se había dejado de bailar en 1994. El encargado de tal recuperación fue Gonzalo Liñeiro. Este pasado domingo pudo verse a los niños danzando durante la procesión, dejando imágenes así de bonitas. malesuada eros congue varius. Sed malesuada dolor eget velit euismod pretium. Etiam porttitor finibus pretium. Nam suscipit vel ligula at dharetra.

Marcos Rodríguez premio principado de Asturias 2018 libre creación

Premio Principado de Asturias 2018

 Que pasa na costa

O Trofeo do Premio Principado de Asturias de Fotografía só pesa 11 kg Non, non é unha nova repetida. É un premio máis, que suma Marcos Rodríguez. O fotografo carballés,  acaba de recibir outra gran nova. É o gañador do X Premio Principado de Asturias de Fotografía en Libre Creación, un dos premios (este de carácter bienal) máis importantes a nivel estatal, xunto cos Goya, os Lux e os Quijote. ” Non contaba con gañalo dende logo, porque había sobretodo dúas fotos na miña categoría que me parecían espectaculares, pero ao final, xa ves ti, e coa foto que menos pensaba que podería gañar”, explica con humildade despois de levar o premio á segunda vez que se presenta. “Que supón para mín? Home, gañar un premio sempre está ben, a ninguén lle amarga un doce. A min encántame que me recoñezan o meu traballo pero tamén é certo que coas nominacións sempre me dou por máis que satisfeito”. Non puido asistir por motivos persoais á gala de entrega de premios, e un amigo recolleu un dos trofeos máis pesados dos concursos de fotografía estatais: só pesa 11 kg! Un premio que de seguro lucirá estupendamente no seu xa repleto recuncho de premios que ten no seu estudio de bodas, situado en Cee. 

fotografías de Marcos Rodríguez nominadas en el premio Principado de Asturias 2018

Nominaciones y premio

Aunque fueron cuatro las obras nominadas, la fotografía de las maletas fue la que se hizo con el preciado galardón.

 

Marcos Rodríguez premio principado de Asturias 2018 libre creación
fotografía premiada con el premio Principado de Asturias en libre creación
trofeo principado de Asturias Marcos Rodríguez
Trofeo de la X edición de los premios Principado de Asturias 2018, libre creación
Marcos Rodríguez premio Lux oro 2019 proyecto personal

Premio Lux oro 2019

M. LÓPEZ
LA VOZ DE GALICIA 

Nuevo galardón para el fotógrafo afincado en Cee, que este sábado concurre con dos instantáneas a los Premios Quijote en Toledo

Sin embargo, el jurado decidió otorgarle el máximo distintivo por «su naturalidad de la luz y de las formas, así como por la reflexión y su potencia escénica». Visiblemente emocionado, el fotógrafo dedicó el premio a su hijo mayor y compartió con la audiencia un episodio personal. «El año pasado me dio un premio la Federación Europea pero no pude ir a recogerlo porque a mi hijo Pepe, que tenía entonces 8 meses, le habían sacado un riñón esa misma semana. La presidenta de la Federación Rusa, amiga mía, lo recogió en mi nombre y se lo dedicó a Pepe. Mi hijo mayor, de cinco años, se llama Marcos y tiene dos riñones, pero un premio menos, así que este va por él», concluyó.

Sin embargo, esta semana puede ser todavía más redonda para el carballés, pues este sábado dos de sus fotografías concurrirán a los Premios Quijote de fotografía en Toledo: una en la categoría de paisaje y otra en la de libre creación. ¡Suerte!

Marcos Rodríguez lux oro 2019 proyecto personal
Que pasa na costa

Marcos Rodríguez faise cun novo premio, o Lux Oro da APFE

Volviuno facer. Marcos Rodríguez volveu con premio. A cada certame que se presenta, arrasa. Desta volta foi nos Premios de Fotografía Profesional LUX 2019 que outorga a APFE (Asociación Española de Fotógrafos Profesionales). Presentaba a súa colección “Caducifolio” en categoría Proxecto Persoal e malia ir pensando en chegar a conseguir o Bronce, volve a casa, dende Barcelona, co Lux de Ouro.

O xurado destacou o “uso da luz e a potencia estética” das obras e cando tivo que dar unhas palabras (coas que non contaba) notouse que prefire estar detrás da cámara. Dedicoulle, entre bágoas, o premio ao seu fillo maio, pois o pequeno xa levara un o da Federación Europea.

Marcos Rodríguez premio Lux oro 2019 proyecto personal
Marcos Rodríguez premio Lux oro 2019 proyecto personal
Marcos Rodríguez premio Lux oro 2019 proyecto personal
Marcos Rodríguez premio Lux oro 2019 proyecto personal
×